Krynica

Pierwsze informacje o Krynicy pochodzą z okresu międzywojennego. Powstała w latach 1925-1927, kiedy to właściciel Skryhiczyna, Mordko Kielman rozparcelował część dóbr Skryhiczyn. Mieszkańcami byli w 70 % Polacy i w 30 % Ukraińcy (K. Prożogo, dz.cyt., s. 21).
W 1928 r. Tomasz Kowalczuk założył we wsi cegielnię polową, rocznie produkowała 100 tys. sztuk ciegieł.
Podczas wojny, w dniu 2 czerwca 1943 r. z rąk przejeżdżających przez wioskę Niemców zginął Stanisław Wiórko (ur. 1919), którego ciało pochowano w Rejowcu (A.Wawryniuk, dz.cyt., s. 93 i podane tam: Rejestr miejsc i faktów… dz. cyt., s. 56).
W 1943 r. Krynica liczyła 186 mieszkańców (A.Wawryniuk, dz.cyt., s. 93 i podane tam: Systematischer Verzeichnis…, s. 35-50).
Podczas wojny spłonęło 15 gospodarstw podczas wycofywania się niemieckiej piechoty (A.Wawryniuk, dz.cyt., s. 93 i podane tam: Arch.Państw.Lub. o/Chełm – St.Pow. w Hrubieszowie, sygn. 167, k. 24-25).
Jako sołtys w dokumentach z 1945, 1947 oraz 1949 figuruje Stanisław Tokarski (Wawryniuk A., dz.cyt., s. 93 i podane tam: tamże, sygn.: 1162, k. 2; 159, k. 221 oraz Akta gm. Białopole budżet z 1950 r. sygn. 10). Z wykazu ludności gm. Dubienka z r. 1947 wynika, że Krynica liczyła wówczas 116 mieszkańców (A.Wawryniuk, dz.cyt., s. 93 i podane tam: tamże, st.pow.hrub., sygn. – 155, k. 122).