Stanisławówka

Jest to obecnie malutka wioska, choć nie zawsze tak było. Pierwsza informacja o gruntach figurujących pod tą nazwą pojawiła się w 1823 r., kiedy to Komisja Hipoteczna Województwa Lubelskiego zawiadamiała „wszystkich interes w tym mających, że pierwiastkowego zaprowadzenia i uregulowania hipotek Dóbr Ziemskich z Powiatów Hrubieszowskiego (i innych – przyp. piszącego) przeznaczyła pierwszy termin na miesiąc kwiecień w rozkładzie następującym. Na dzień 12. dla wsi zarobnej Stanisławówka” (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 138 i podane tam: Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego nr 11 z 1823 r., s. 130-131, 154).
Od początków istnienia wioski znajdowały się tam lasy. Świadczy o tym dokument zamieszczony w Hipotece m. Hrubieszowa i pow. hrubieszowskiego (sygn. 561, k. 57), w którym jest plan (z 1880 r.) części lasów zwących się Stanisławka i oddzielonych hipotecznie od dóbr Siedliszcze Bramowe (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 139 i podane tam). Przed 1880 rokiem na gruntach Stanisławówka nie było domów mieszkalnych, porastał je sosnowy las. Dopiero w tym roku właściciel dóbr Siedliszcze Bramowe Edward Żelechowski (dobra te nabył przez licytację) wyprzedał okolicznym czternastu chłopom ziemie o pow. 132 mórg (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 139 i podane tam: K. Prożogo, dz.cyt., s. 39).
Sprawocznaja kniżka… (s. 53) podaje, że w 1905 r. w Stanisławówce w 37 domach mieszkało 113 mieszkańców: 74 osoby wyznania katolickiego, 31 prawosławnego i 8 Żydów (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 139 i podana tam literatura).
Nazwa Stanisławówka ustabilizowała się z czasem i od 1921 r. występuje już stale w tej formie (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 139 i podane tam: B. Czopek, dz.cyt., s. 192). Spis powszechny z 1921 r. wymienia w Stanisławówce 16 domów ze 119 mieszkańcami (65 kobiet i 54 mężczyzn), na co składało się 94 katolików i 25 prawosławnych. Wszyscy deklarowali narodowość polską (tom IV, woj. Lub., s. 29). Natomiast wykaz parafii prawosławnych w hrubieszowskiem na 1924 r. podaje, że mieszkańcy wsi to 95 katolików i 16 prawosławnych (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 140 i podane tam pozycje).
W 1943 r. miejscowość liczyła 123 osoby (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 139 i podane tam: Systematischer Verzeichnis…, s. 35-50).
Sołtysem w 1945 r. był Łukasz Dąbrowski (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 140 i podane tam: Star.Pow. w Hrubieszowie, sygn. 1162, k. 2).
W 1947 r. sołtysem był Jan Jagodziński (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 140 i podane tam: Star.Pow. w Hrubieszowie, sygn. 159, k. 221). W tym samym roku wieś liczyła 102 mieszkańców, natomiast w roku 1949 (sołtys ten sam) liczba mieszkańców wynosiła 83 (A. Wawryniuk, dz.cyt., s. 140 i podane tam: Star.Pow. w Hrubieszowie, sygn. 155, s. 122 i akta gm. Białopole, Budżet na 1950 r., sygn. 10).
W dniu 6 stycznia 2006 r. w wioseczce miał miejsce wielki jubileusz, swoje 104 urodziny obchodziła Pani Teofila Nieczypor. W domu jubilatki, mieszkanki Stanisławówka odbyło się spotkanie rodziny, władz samorządu gminy i powiatu wraz z dziennikarzami.